Hoe het virus een mockumentary bijna echt maakt
Het is 26 februari. In Pakhuis de Zwijger wordt de mockumentary "The last African in Europe" vertoond. Programmamaker Mo Hersi stelt: "Laten we de grenzen op 30 maart maar sluiten tussen Afrika en Europa. Maar dan wel aan beide kanten". De korte film schetst een scenario dat tijdens het maken ervan mijlen ver van de realiteit leek. Het gegeven: Europa is in crisis. Klimaatverandering zet Nederland onder water en Amersfoort komt aan zee te liggen. Europa kampt met ziektes en er is maar een uitweg: vluchten. Naar Afrika. Maar Afrika sluit zijn grenzen, Europeanen zijn niet welkom.
Op 26 februari is het Coronavirus nog een gedeeltelijke ver van ons bed show. Gedeeltelijk, want Italië heeft dan de eerste gevallen al geregistreerd. De film is bedoeld om de discussie over het groeiende vluchtelingenprobleem een andere impuls te geven. Dat is gelukt. En in de situatie waarin Nederland en eigenlijk heel Europa nu zit, krijgt de film een nog diepere dimensie; wat als je weg wil, maar alle deuren van vluchtwegen zijn gesloten? Als rubberbootjes niet vol Afrikaanse mensen zitten richting Griekenland, maar volgepropt met ooit goed geklede Nederlandse dames en heren op weg naar Egypte op zoek naar een nieuwe toekomst in Tsjaad? De wereld op zijn kop.
In een mockumentary wordt een fictief of bestaand onderwerp besproken zoals in een documentaire. Vaak met een knipoog omdat de grootste problemen soms beter behapbaar zijn met een vleugje humor. Corona heeft sinds een dag (het is vandaag maandag 16 maart) onze samenleving in de greep. De premier spreekt de natie toe en als we samen hadden mogen komen, hadden alle Nederlanders zich gelaafd aan de saamhorigheid. Maar we moeten het met virtuele ontmoetingen doen. En in alle WhatsApp groepen waarin ik zit wisselen flauwe grappen af met serieuze verwijzingen naar initiatieven om mensen te helpen die alleen zijn, zorgbehoevend en slecht ter been. De door Stadsgarage-partner Yvonne Haneman opgezette WhatsApp groep Stadmakers Haarlem is zo'n pareltje platform. 115 deelnemers komen met de meest uiteenlopende en mooiste suggesties. Om eenzaamheid tegen te gaan, om een lokaal ZZP-steunfonds op te zetten, om personeelstekort te matchen met het overschot dat ontstaat uit de horeca, voor eten, voor kinderopvang.... En zo voorts.
Er zijn in het verleden horror films gemaakt over virusoorlogen. We spelen nu zelf de hoofdrol in een onwaarachtige virus-crisis waarvan we niet weten hoe die gaat eindigen. Over een aantal jaren zullen er films over deze periode worden gemaakt en mockumentary 's. Vooralsnog zitten we er midden in. Dus hoe moeilijk ook, waar we elkaar kunnen helpen, laten we dat doen. Vanuit de Stadsgarage is dat in elk geval ons motto. Je kan altijd met ons contact opnemen - info@stichtingstadsgarage.nl
- Baud Schoenmaeckers, één van de oprichters van Stichting Stadsgarage. Bekijk hier het hele team.